U mnie zaczęło się w podstawówce jak przeczytałam ,,pies, który jeździł koleją", długo nie mogłam dojść do siebie, potem był ,,łysek z pokładu Idy" kolejna trauma. Po jakimś czasie zaczęłam się udzielać w wolontariacie w schronisku dla zwierząt. Tak zaangażowałam się w pomoc zwierzętom, że postanowiłam podjąć tam pracę, w której pracuję do dzisiaj. Znalazła w niej nie tylko spełnienie, radość a także pokrewną duszę - miłość. Trzymajcie kciuki bo to szczęście mam nadzieje,że będzie trwało dłużej
